Het is alweer een aantal weken geleden dat wij aankwamen op Sardinië. Zit je eigenlijk maar 2 uur in het vliegtuig en land je in een hele andere wereld, zo’n 1400 km verderop. We hadden een vroege vlucht, dus zo stonden we gewoon om half 10 ’s ochtends al op de luchthaven.
En met alleen handbagage konden we gelijk doorlopen, vol enthousiasme op naar het kantoor van de autohuur. We hadden namelijk voor die week een huurauto geregeld. En laat ik daar nou net een ultieme les in loslaten krijgen …
In de relaxmodus, het is tenslotte vakantie
In het kantoortje waren verschillende autoverhuurbedrijven gevestigd en net voor de balie waar wij voor onze auto moesten zijn, stond een behoorlijke rij. Of nou, behoorlijke rij, eigenlijk was het maar een meter of 15.
Dus besloten we eerst even een koffie te doen op een terrasje verderop die we bij de luchthaven hadden gezien. De zon scheen heerlijk, dus konden we daar mooi alvast even van genieten. Gewoon lekker relaxed doen, het is tenslotte vakantie. En dan zal je zien, als we na een half uurtje aansluiten in de rij, zal die aanzienlijk korter zijn geworden.
Dat viel even tegen
Maar nee, niets was minder waar! Dezelfde man van een half uur daarvoor stond nog steeds achteraan in de rij en was slechts een meter doorgeschoven. ‘Hoe kan dat?’, vroeg ik me verbaasd af. ‘Waarom duurt dit zo lang?’. Alle gegevens heeft het verhuurbedrijf tenslotte al, dus het leek mij alleen een kwestie van gegevens checken en de autosleutel overhandigen. Maar nee, daar dachten ze bij dit verhuurbedrijf anders over.
Alle gegevens moesten gewoon weer met een pen op een formulier worden ingevuld, dat moest dan weer in de computer ingevoerd worden, geprint, dan moest je daar een foto van maken voor je eigen administratie, moest er nog het een en andere telefonisch overlegd worden, om vervolgens een kwartier later dan toch echt de autosleutels te kunnen ontvangen.
Zo begon de irritatie toch wat op te lopen
Maar goed, voordat dat zover was, observeerde ik de rij en hoe snel (of eigenlijk hoe langzaam het ging) en kwam uit op zo’n 2½ uur wachttijd. Alleen op zo’n moment geloofde ik eigenlijk nog niet dat dat ook echt zo zou zijn. Maar helaas, de berekening klopte precies.
Waarschijnlijk kan je je voorstellen dat er al wachtend in de rij, toch wat lichte irritatie ontstond. Dat heeft uiteraard te maken met mijn gedachten die ok over de situatie had. Over hoe dit toch mogelijk is, waarom ze dan maar met z’n 2-en aan de balie zitten, dat het toch te gek voor woorden is dat we over deze rij langer doen dan de vliegreis geweest was, etc. En daarnaast werd het ook steeds warmer in dat gebouw.
Maar ja, wat doe je eraan? Helemaal niets ….
Loslaten en jezelf overgeven aan de situatie
Een kwestie dus van loslaten en je aan de situatie overgeven. Ik had nog even aan Rik, mijn man, geopperd om bij een ander verhuurbedrijf een auto te gaan huren. Daar hadden ze inmiddels niets meer te doen namelijk. Maar nee, dat vond hij niet zo’n goed plan, we hadden per slot van rekening al voor de autohuur betaald 😊
Dus ik, die altijd in oplossingen probeert te denken, kon nu even niets anders dan te accepteren dat de situatie is zoals die is. Ik had er geen invloed op, kon daar niets aan veranderen, dus is het even zoals het is. En dat is precies wat loslaten dan ook betekent. Accepteren dat je er niets aan kunt veranderen en het dus ook geen enkele zin heeft om in je hoofd daartegen in verzet te blijven. Dat levert alleen maar stress op.
Nagaan waar je wél invloed op hebt
Maar natuurlijk kan je, zelfs in een situatie als deze, nagaan waar je wél invloed op kunt hebben. En dat was over hoe je in de rij staat, dus over hoe je dit ongemak toch zo redelijk mogelijk door kunt komen, om zo maar te zeggen.
Dus wisselden we af en toe even af met wie er in de rij stond. Soms met z’n 2-en bij de koffers staan en wat te kletsen, dan liep ik even naar buiten om een stukje te lopen, dan weer ging Rik ergens zitten om de voetbalpoule voor het EK in te vullen of pasten we even op de koffers van de meiden achter ons zodat die samen buiten konden roken.
Dus, naar aanleiding van mijn verhaal, wat is hetgeen waar jij op dit moment tegenaan loopt en beter los kunt laten, in plaats van in je hoofd hiertegen in verzet te blijven? Scheelt je een hoop spanning en stress 😊
Wil je voortaan mijn blogs automatisch ontvangen?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang iedere week mijn volgende blog in je mailbox