We willen net gaan eten en mijn zoon wordt gebeld. “Ja man, ik snap het” zegt hij wanneer hij opneemt, “Ik kijk er zo even naar, ik ga eerst even een hapje eten. Bel je over een kwartiertje even terug”. En in eerste instantie geloof ik eigenlijk niet wat ik hoor.
‘Gewoon’ even laten wachten
Hij is deze week voor het eerst begonnen met een standby-dienst. Dat betekent dat hij na z’n werk bereikbaar moet zijn, ook ’s nachts, als er problemen zijn bij de chauffeurs met het vervoer. Hij werkt in de logistiek. Dus ik vraag aan hem “Moet die chauffeur nou gewoon wachten op jou?” “Ja dat klopt, maar overdag moeten ze ook wel eens wachten hoor, dus ik kan best eerst even eten.”
En daarna denk ik ‘Jee, je hebt nog gelijk ook.’ Daar kwam bij mij toch opeens dat grote verantwoordelijkheidsgevoel om de hoek kijken. Ik voelde me in eerste instantie zelfs plaatsvervangend bezwaard dat hij die man liet wachten.
Verantwoordelijkheidsgevoel als kwaliteit
En ja, zo is een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben een prima kwaliteit. Je kunt op je bouwen, je zorgt dat je de dingen doet die je moet doen, bent ijverig en hebt een groot plichtsbesef. Maar je hebt het waarschijnlijk wel eerder gehoord, overal waar ‘te’ voor staat, werkt tegen je. En wanneer er ‘te’ staat voor een van je kwaliteiten, zit je altijd in de valkuil van die kwaliteit en gaat dit ten koste van jezelf.
Verantwoordelijkheidsgevoel als valkuil
Bij een té groot verantwoordelijkheidsgevoel zorgt dit ervoor dat je ongemerkt allerlei verantwoordelijkheden naar je toetrekt waar je in principe niet verantwoordelijk voor bent. Je draagt dan een last met je mee die helemaal niet van jou is. Of dat je je schuldig voelt als het niet goed gaat en op zo’n moment nog harder gaat werken om het allemaal toch te regelen. Soms zelfs tegen beter weten in.
Wanneer het ten koste gaat van jezelf
Maar dat hoeft allemaal nog niet eens een probleem te zijn. Dat wordt het pas als dit alles ten koste gaat van jouzelf en hoe je je voelt. Zo maak je bijvoorbeeld je eigen werkdruk hoger doordat je meer werk naar je toetrekt of leg je de lat voor jezelf heel hoog en kan je niet meer aan je eigen eisen voldoen. En dit alles veroorzaakt spanningen en stress.
En dat te grote verantwoordelijkheidsgevoel is een onderwerp dat ik heel regelmatig tegenkom tijdens mijn coachtrajecten. Dit is namelijk een van de eigenschappen die op termijn ervoor kan zorgen dat je met chronische stressklachten te maken krijgt, of zelfs met een burn-out thuis komt te zitten.
Herkenbaar?
Hoe is dit voor jou? Herken je dat van een te groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben en waaraan merk je dan dat je in de valkuil van je kwaliteit zit? Of voel je je op een goede manier verantwoordelijk voor wat je doet en kan je deze echt als kwaliteit inzetten, zodat het niet ten koste gaat van jezelf?
Enneh, met mijn zoon komt het dus wel goed! Die zorgt niet alleen voor z’n werk, maar ook voor zichzelf. Hij werd die bewuste avond trouwens nog best vaak gebeld, waardoor hij anders waarschijnlijk pas om een uur of 8 aan zijn maaltijd had kunnen beginnen.
Of …. zit ik me hiermee nu toch een beetje te verontschuldigen door uit te leggen dat hij op dat moment het juiste besluit nam … 😊
Wil je meer tips ontvangen voor een lekker ontspannen leven?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang deze voortaan in je mailbox