“Wat loop je mooi,” zegt een vrouw terwijl ze langs me fietst, “het lijkt wel of je danst”. En al hardlopend bedank ik haar en zeg daar gelijk achteraan “Nou, ik ben wel pas net begonnen hoor”. “Hou vol dan”, roept ze me nog na.
Een positieve opmerking
Dat was afgelopen week, ik zat een paar dagen in een B&B in Huizen. Twee weken daarvoor was ik begonnen met een hardloopschema om langzamerhand op te bouwen naar 5 km. Het leek me handig om daar tijdens die dagen in Huizen gewoon mee door te gaan. Het was trouwens ook een hele mooie omgeving daarvoor. Een paar minuten van ons huisje af zat je al gelijk in een kilometerslang heidegebied, die op dit moment in volle bloei staat. Echt prachtig!
Maar goed, die opmerking dus, die bleef daarna toch wel door mijn hoofd gaan. Wat grappig dat iemand dat gewoon uitspreekt terwijl je elkaar niet eens kent. En op het moment dat ik aan haar opmerking dacht, leek het inderdaad wel alsof ik danste tijdens het hardlopen, alsof ik op veertjes liep. Het ging gewoon makkelijk.
Een negatieve overtuiging
Ik ben wel eens eerder begonnen met zo’n schema, maar op een of andere manier lukte het mij gewoon niet. Ik ben redelijk sportief, maar op een of andere manier geen hardloper. En daarmee heb ik zomaar een overtuiging over mezelf gecreëerd, namelijk dat ik geen hardloper ben. En ja, hoe wil je met zo’n gedachte dan ooit die 5 km. gaan halen?
De reden dat ik weer aan het schema was begonnen, was omdat het me weer eens leuk leek, ik er zin in had en ook al zou ik het niet halen, was ik toch even leuk bezig geweest. Zonder doel dus. En dat kan ook prima vind ik, niet alles hoeft heel doelgericht te zijn, je mag ook genieten van de weg ernaar toe. Maar je begrijpt waarschijnlijk wel dat als mijn overtuiging is geworden dat ik geen hardloper ben, het ook best moeilijk zal zijn om het schema vol te blijven houden.
Wat je er in je hoofd van maakt
En zo werkt dat ook met de dingen waar je in je hoofd tegenop ziet, groter maakt dan het is of zorgen over maakt. Je gedachten bepalen dan ook de acties die je daar vervolgens op neemt, of door die belemmerende gedachten juist niet doet. Het lijkt dan of je een beetje leeft met de handrem erop en er niet voluit voor gaat.
Ook stress belemmert je
Zo werkt dat ook met stress, dat belemmert je in je doen en laten, ook al ben je je daar meestal niet eens van bewust. Het lijkt dan zelfs alsof je leven al een tijdje stilstaat en dat is zo jammer! Het kan namelijk echt anders!
Op het moment dat je stress leert loslaten en ook alle bijkomende negatieve gedachten over jezelf, gaat er een wereld voor je open. Een wereld waarin je meer voor jezelf durft op te komen, je de lat niet mijlenhoog hoeft te leggen, het je niet meer uitmaakt wat een ander van je vindt of over je denkt, overtuigd bent dat goed ook goed genoeg is en je ook voor jezelf zorgt in plaats van alleen voor anderen.
De handrem loslaten
Hoe makkelijk word je leven dan? Dat je de handrem los kunt laten, dat je weet dat je gedachten je acties beïnvloeden en die beperkende gedachten los kunt laten? En echt, dat valt te leren. Ik leer dat tenslotte al mijn coachklanten. Op het moment dat je stress helemaal achter je kunt laten, kan je weer op een ontspannen manier van het leven genieten. En dat gun ik iedereen!
Besluit ik vanaf nu ook mijn overtuiging los te laten dat ik geen hardloper ben en mij tijdens het hardlopen concentreer op hoe ik dans met mijn omgeving en gedragen wordt door veertjes. Wie weet hoe ver ik dit keer dan met mijn schema kom 😊
Wil je meer tips ontvangen voor een lekker ontspannen leven?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang deze voortaan in je mailbox