Wat een weer afgelopen week! Een van die dagen toch maar een keer de auto gepakt naar mijn coachruimte in plaats van de fiets. Maar dan mis ik wel mijn route door het park hoor! Dan mis ik dat stukje natuur waar is normaal gesproken doorheen fiets. Op een of andere manier ziet de natuur er iedere dag toch net iets anders uit, ook al is het hetzelfde gebied.
Enjoy the moment
Zo heb je in deze tijd van het jaar alle knopjes in de bomen en struiken die zich langzamerhand weer laten zien. De zwanen die paraderen met hun vleugels om een partner aan te trekken. En hier en daar bosjes krokussen die alles weer wat kleur geven.
En prachtig hoe het er een paar weken geleden uitzag! De weilanden hadden een wit tintje door de vrieskou, de koeien liepen rond in de laatste mistflarden van die dag en de zon kwam net boven de bomenrij uit om alles in een prachtige goudgele gloed te kleuren.
En zo leuk om te zien, want daar waren best wel wat mensen net zo enthousiast over als ik. Die waren dat prachtige winterse landschap op een foto aan het vastleggen, including myself 😊. En op dit tafereeltje werd ik in die week maar liefst 3x getrakteerd.
Hoe de dingen ineens gewoon kunnen worden
Ook in die week daarna nog een keer, alleen viel me toen wel iets op. Ik zag helemaal niemand meer die daar een foto van aan het maken was. En ja, zo werkt dat. Wanneer je iets regelmatig tegenkomt, wordt het een soort van ‘gewoon’.
Zo woont mijn ‘yogajuf’ bijvoorbeeld sinds een half jaar in Zweden (ik volg dus online yogalessen zoals je zal begrijpen 😊). Ik volg haar ook via Insta en de eerste keer dat het daar sneeuwde sinds ze daar was, liet ze euforisch allerlei foto’s zien over hoe mooi het was. In de weken daarna was het alleen nog zoiets van ‘Het heeft hier weer gesneeuwd’. Niet dat ze die sneeuw intussen zat was geworden, maar het was wel ‘gewoon’ geworden.
Herken je dit voorbeeld?
En misschien herken je dit volgende voorbeeld zelf ook wel. Je gaat 3 weken op vakantie en de eerste week gaat heel langzaam voorbij. Alles is nieuw voor je, waar je verblijft, de uitstapjes, de natuur, noem maar op. De 2e week gaat al iets sneller voorbij en de 3e week vliegt om. En dan bedoel ik niet dat je die andere vakantiedagen niet geniet, alleen is het nieuwe toch alweer een beetje ‘gewoon’ geworden.
Zo werkt dat ook met stress
En dat is nou precies hoe het ook met stress werkt. De eerste keren voel je misschien wat meer spanning in je schouders en je nek, dan voel je je van binnen wat onrustig worden, gaat dit over in gejaagdheid, voelen dingen ineens aan als ‘moeten’ en zo breidt dat langzamerhand steeds verder uit. En voordat je het weet zijn deze signalen ongemerkt chronische stressklachten geworden. Het valt dan alleen niet meer zo op, omdat ook dit inmiddels ‘gewoon’ is geworden. Gisteren voelde je je tenslotte ook zo …
Zoom even uit en wat is jouw conclusie dan?
Wanneer je dit herkent, denk dan eens verder terug. Zoom even uit van dit moment. Oké, gisteren voelde je je ook zo, vorige week en vorige maand waarschijnlijk ook. Maar hoe was dit bijvoorbeeld een half jaar geleden voor je? Hoe zat het toen met je energieniveau, hoe ontspannen voelde je, in hoeverre kon je genieten van de dingen die je deed?
Door terug te kijken op de periode dat stress nog niet in die mate bij je speelde, besef je je misschien wel dat je leven er toen mooier, leuker en beter uitzag dan op dit moment het geval is. Lijkt mij dan tijd om na te gaan hoe je die stressklachten achter je kunt laten en te bedenken wat je daarvoor nodig hebt.
Ik ben benieuwd, tot welke conclusie kom jij? Laat het me gerust weten via een mailtje, leuk om iets van je te horen 😊
Wil je voortaan mijn blogs automatisch ontvangen?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang iedere week mijn volgende blog in je mailbox