Het is rond half 10 ‘s avonds en ik zit in een van de zalen van een museum in Amsterdam. Best warm daar, want het was die dag prachtig weer. En niet alleen vanwege het weer is het warm, in de zaal wordt er namelijk een aardig vuurtje opgestookt. Een vuurtje van gedrevenheid en passie.
Passie en gedrevenheid zorgen voor enthousiasme
“En daar gaan we het komende jaar voor!” eindigt hij zijn betoog fel en steekt daarbij z’n vuist in de lucht. Vanuit de zaal wordt er gejoeld, gefloten, geklapt en ook gelachen. Iedereen kijkt blij, is enthousiast en is het roerend met hem eens. Lachend klappen ook Rik en ik mee, alleen al vanwege de passie die hij uitstraalde en overbracht.
Dit was tijdens een ledenvergadering van de ASVA, de Amsterdamse studenten vakbond. We waren daar op uitnodiging. Mijn jongste zoon trad die avond namelijk af als bestuurslid, samen met de andere bestuursleden, en het nieuwe bestuur voor het komende jaar trad aan. En waar ik het net over had, was na het betoog van de nieuwe voorzitter. Daarin vertelde hij voor welke issues de vakbond zich het komende jaar hard zou maken.
Door chronische stress is enthousiasme ver te zoeken
En zo zie je, passie en gedrevenheid zorgen ervoor dat je enthousiast raakt. En juist dat is, wanneer je al langere tijd last hebt van stress, totaal verdwenen. Soms kan het zelfs zo ver zijn dat de lol van je leven er een beetje af is, dan voel je je futloos en neerslachtig. Je doet alles nog wel, maar meer vanuit een automatisme en dat het moet gebeuren, dan uit gedrevenheid, liefde en passie.
Dat heeft ermee te maken dat je brein door chronische stress op een geven moment overbelast en overprikkeld is geraakt. Die kan zich daardoor niet meer goed focussen, waardoor de dag een beetje langs je heen gaat. Je doet alles wel wat je moet doen, maar voelt het alleen niet meer.
Als je constant in je hoofd zit, kan je niet genieten
Logisch ook dat je daardoor niet echt meer kunt genieten. Je zit namelijk constant in je hoofd, waardoor je altijd ergens in de toekomst of in het verleden leeft en niet in het huidige moment. “Ik ben Olympisch kampioen piekeren”, reageerde iemand in de chat van mijn Masterclass van vorige week, die helemaal herkende waar ik het over had. 😊
Je zit dan aan een stuk door in je hoofd, door piekeren, je zorgen maken en allemaal doemscenario’s te bedenken. En daarmee raakt je brein alleen nog maar meer overbelast. Het vermogen om keuzes te maken of oplossingen te bedenken is daardoor ook enorm afgenomen. Je weet het allemaal niet meer en fut om erover na te denken heb je sowieso al niet.
Een overbelast brein beperkt je in het vinden van oplossingen
En waar chronische stress, een burn-out of overspannenheid, juist een omslagpunt voor je kan zijn om dingen in je leven te veranderen die je niet meer zo zou willen, kan je zomaar in deze situatie blijven hangen. Mits je de juiste hulp inschakelt natuurlijk.
Want wanneer je denkt dat je het allemaal zelf wel redt, dat het straks wel weer beter zal gaan, dat je ‘gewoon’ even moet uitrusten, dan kom je er gewoon niet. Dat heeft te maken met dat overbelaste brein en dat je daardoor niet meer goed in mogelijkheden kunt denken.
En misschien heb je wel al eens hulp ingeschakeld. Van een praktijkondersteuner bijvoorbeeld of een psycholoog. Wat mij betreft zit je daar voor chronische stress niet op het juiste adres, dus vind ik het ook niet zo vreemd als je daar niet het juiste resultaat mee haalt.
Wanneer je het allemaal even niet meer weet
En als het dan niet lukt zoals je gehoopt had, kan dat ervoor zorgen dat je denkt ‘Ik weet het allemaal niet meer, ik heb al zoveel geprobeerd, niets helpt blijkbaar’. Met dit soort gedachten plaats je jezelf ook nog eens in een slachtofferrol. Dat maakt gelijk ook dat allerlei belemmerende gedachten vrij spel kunnen krijgen. En dat is jammer!
Het zou toch wat zijn als de nieuwe voorzitter van de studentenvakbond zo zou denken. Dat hij zich zou laten leiden door belemmerende gedachten en zou denken dat bijvoorbeeld het woningprobleem voor studenten niet op te lossen is. Tsja, dan had hij beter geen voorzitter kunnen worden.
Blijf geloven in je dromen, met de juiste hup lukt ook jou dat
Dus blijf geloven in je dromen, probeer de passie weer terug te vinden. Want waarom zou jou dat niet kunnen lukken? Ik heb daar al zo’n 300 mensen mee geholpen, ook voor jou is dat mogelijk! 😊
Klik hier voor de eerste stap om dat te kunnen bereiken.
Wil je voortaan mijn blogs automatisch ontvangen?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang iedere week mijn volgende blog in je mailbox