In de Facebook-groep van de training die ik volg, zie ik ineens dit berichtje staan. ‘Ik heb voor een van jullie een ticket voor een workshop, omdat ik die dag zelf niet kan. Wie van jullie heeft interesse?’.
Snel kijk ik op de betreffende website van de workshop. ’Hmmm, interessant onderwerp’, denk ik. Het gaat over hoe je een geboeid verhaal vertelt wanneer je op het podium staat. Maar vrijwel gelijktijdig krijg ik ook een zenuwkriebel in mijn buik. Best spannend zoiets ….
Maar ondanks dat, voelt het alsof dat ticket bij mij op het juiste adres zou zijn. Ik meld me hiervoor aan, en ja hoor, 5 minuten later krijg ik al terug dat ze mij een hele goede vervanger vindt voor de workshop. ‘Jeetje, het ticket is dus voor mij, wat superlief!’.
Ineens zo’n zenuwachtig gevoel krijgen
En dan even terug naar dat zenuwachtige en wat spannende gevoel toen ik las waar de workshop over ging. Dat had namelijk meer dan één reden. Ten eerste rijd ik eigenlijk helemaal niet zo vaak meer in de auto en de workshop was in Utrecht. Zou ik dan files hebben en kom ik dan wel op tijd? Wat nou als ik, ondanks Google Maps op m’n telefoon, toch verkeerd rijd? En hoe zit het met parkeren, gaat dat wel lukken?
Ten tweede vind ik het in het begin altijd wel wat spannend om in een groep met allerlei onbekenden terecht te komen. Wat nou als ik daar maar een beetje alleen sta en het niet goed lukt om contact met anderen te maken?
Negatieve gevoelens en ervaringen blijven eerder hangen
En ten derde, spreken in het openbaar is niet echt mijn ding om zo maar te zeggen. En zeker, toen ik nog een vaste baan had heb ik dat zo af en toe echt wel moeten doen. Bijvoorbeeld door het geven van presentaties aan collega’s, gemeentebesturen en bewonersgroepen.
Alleen met te weinig frequentie om me daar zekerder bij te voelen, waardoor ik vooraf iedere keer weer heel zenuwachtig was. En ja, juist dat gevoel is blijven hangen. Niet zozeer het gevoel daarna, namelijk dat het best oké ging en ik daar achteraf vaak nog complimentjes over kreeg ook.
Veel alerter zijn op jouw eigen gedachten
En nou ben ik iemand, zowel door mijn eigen ervaringen als door mijn werk als stress en burn-out coach, die heel alert is op dat soort gedachten. Het lijkt misschien als je dit zo leest dat ik met die overdenkingen uren bezig ben geweest, maar dat is hooguit een paar seconden geweest. Zo snel gaat je brein nu eenmaal. Maar door dat soort gedachten activeer je wel je stress-systeem. Vandaar ook die zenuwkriebel in m’n buik 😊
Hoe eerder je bewust bent van dat soort gedachten, hoe eerder je de emoties die daardoor worden opgeroepen aan de kant kunt schuiven en hoe eerder je stressniveau weer kan dalen. Vervolgens kan je daardoor objectief naar de situatie kijken om na te gaan of het werkelijk wel zo spannend is als je in je hoofd had bedacht.
Doemgedachten hoeven helemaal niet uit te komen
En wat de workshop betreft, natuurlijk was het allemaal niet zo spannend. Oké, het was echt wel even een stukje uit m’n comfortzone, maar juist daar ligt je groei. En al die doemgedachten zijn natuurlijk niet uitgekomen. Het was heel rustig op de weg, parkeren geen probleem, het contact met de andere ondernemers was heel leuk, de workshop super interessant en het oefenen van het vertellen van een boeiend verhaal was ‘veilig’ in een klein groepje.
Ben jij je wel eens bewust van al die doemgedachten die in seconden door je hoofd heengaan? En, naar aanleiding van mijn verhaal, kan je hier voortaan anders mee omgaan? Hoe kan jij vervolgens dat kleine stapje uit je comfortzone nemen.
Wil je voortaan mijn blogs automatisch ontvangen?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang iedere week mijn volgende blog in je mailbox