“Enneh, die boom”, vraagt een van de jongens die het tuinkantoor bij ons aan het bouwen is aan me, “Wilden jullie die toevallig verwijderen?” “Eh, nee,” antwoord ik verschrikt terug. Die willen we juist houden”.
Die dag zijn de jongens niet alleen met hun bestelbus gearriveerd, maar dit keer ook weer met een enorme oplegger. Tijd voor het aanleveren van nieuw bouwmateriaal dus. En inderdaad, de oplegger is gevuld met alle kozijnen, waaronder 4 stuks van ruim 2.50 m hoogte voor de schuifpui van het tuinkantoor.
Ik kijk niet hoor, zeg ik
Ook staat er nog een of ander machientje op de oplegger, bedoeld om daarmee de kozijnen daar vanaf te takelen en onze tuin in te rijden. Vandaar ook de vraag over die boom, want ja, dat is bij ons wel allemaal krap voor zoiets.
En dan wonen we ook nog eens in een vrij smal straatje, dus kwam er nogal wat behendigheid bij kijken om die kozijnen van de oplegger af te krijgen. Ik zag mijn geest al dwalen, dat hij toch een verkeerde beweging zou maken en zo’n kozijn dan op de auto van de overburen terecht zou komen. “Nou, ik kijk niet hoor”, zei ik tegen Rik, mijn man. “Dan weet ik ook niet of het verkeerd gaat.” Dus eigenlijk zo van, ‘Dat wat ik niet zie en niet naar kijk, dat is er ook niet.’
Een bekend patroon om zo te reageren
Gelijk viel me op dat ik dat wel vaker heb gehad. Die keer op vakantie op Sicilië bijvoorbeeld, dat we blind op Google Maps vertrouwden, en die ons leidde naar een heel smal weggetje met allemaal stenen, met pal naast ons een enorme afgrond. Later bleek dat je ook via een N-weg naar de bestemming had kunnen rijden. Tsja, zal blijkbaar de kortste weg geweest zijn 😊. Maar ik zat toen zowat vastgeplakt aan het portier om vooral niet naar de andere kant te hoeven kijk, daar waar die afgrond was dus.
Of die keer in Italië toen we met het hele gezin op vakantie waren. Dat Rik onze auto met aanhanger niet dat laatste stukje de berg op kreeg naar onze eindbestemming, waardoor we langzamerhand achteruit reden. “Laat ons maar uitstappen zei ik toen, dat scheelt weer gewicht”. Maar ook om het vooral niet te hoeven zien en pas weer te kijken op het moment dat hij dat stukje berg was opgereden.
Wat wil je niet zien?
En ja, dan is het in dit soort gevallen natuurlijk niet zo heel erg. Het scheelt mij stress als ik daar dan niet naar hoef te kijken. Maar niet altijd is dit een hele goede tactiek. Zo ben ik ook jaren blijven doorgaan met ernstige stressklachten in de periode dat ik nog een vaste baan had. Ook dat wil je dan eigenlijk niet zien. Op die manier hou je dan toch een beetje jezelf voor de gek.
Herkenbaar? Dat stress en alle klachten die daarmee samengaan geregeld met z’n ups en downs je leven bepalen? En wil je dat zien of liever niet en dan maar zo door blijven gaan?
Stress zet je in de overlevingsstand
En natuurlijk, in het geval van stress wordt dat gereguleerd door je brein. Wanneer je al wat langere tijd stress ervaart, zet je brein je op een gegeven moment op de overlevingsstand zoals ze dat noemen. Zo van ‘Oogkleppen op, blik op oneindig en doorgaan’. Dat heeft ermee te maken dat je energiereserve aan het uitputten is door stress en alle klachten die daarmee samengaan.
Dan zet je brein je als het ware op een ‘spaarstand’, net zoiets als je telefoon. Dan gaat die jou geen extra energie laten verbruiken door stil te staan en te kijken hoe je je voelt. Of je na te laten denken waarom je al een tijdje niet zo goed in je vel zit. En je al helemaal niet na laat denken over hoe je dat moet oplossen.
Wat je niet ziet, betekent niet dat het er niet is
Eenvoudigweg omdat je brein dan inmiddels zo overbelast is geraakt door stress en al die piekergedachten die daarmee samengaan, dat die daartoe niet eens meer in staat is. Feitelijk ga je dan nog door op pure wilskracht, met als gevolg dat je jezelf nog verder aan het uitputten bent.
Maar zover wil je dit toch niet laten komen lijkt mij! Want ja, wie hou je daarmee voor de gek?
Dus, neem nu, op dit moment, even een reflectiemomentje. Hoe gaat het met je? Hoe zit je in je vel? En als het antwoord hierop ‘Niet zo goed is’, wat kan daarvan een achterliggende oorzaak zijn?
Durf het dus aan te kijken!
Want wat je niet ziet, betekent nog niet dat het er niet is …
Wil je voortaan mijn blogs automatisch ontvangen?
Meld je dan aan voor de ‘Stress-weg-wijzer’ en ontvang iedere week mijn volgende blog in je mailbox